غذاهای خیابانی با طمع ایرونی

در دنیای مدرن، چهره سنتی جهان تغییر کرده و زندگی‌های آنالوگ به دیجیتال تبدیل‌شده که این تغییرات حتی بر آداب‌ورسوم‌ها هم تأثیرگذار بوده است. سبک غذاها و پخت آن‌ها هم از این دگرگونی در امان نمانده است.

رستوران‌ در انقلاب کبیر فرانسه شایع شد و به اجماعی برای افراد متمدن شناخته می‌شود. اما انسان‌های امروزه از سالن‌های بزرگ و پرزرق‌وبرق این رستوران دل‌زده شده‌اند و خوردن غذا در کنار خیابان‌ها و دکه‌های کوچک را ترجیح می‌دهند.

غذاهای خیابانی

امروزه خوردن غذا در دکه‌های کوچک کنار خیابان نه‌تنها امری بد و سطح پایین محسوب نمی‌شود، بلکه یک عامل تعیین‌کننده در صنعت توریست است. دکه‌هایی که در معابر شلوغ و یا کنار مراکز تفریحی برپاشده و حسابی رونق گرفته است. برای مزه کردن سنتی‌ترین غذاهای یک کشور راهی جز سر زدن به این دکه‌ها ندارید. غذاهایی که در عین سادگی و ارزان بودن، لذیذ هستند.

در چند سال گذشته در ایران هم شاهد به وجود آمدن غذاهای خیابانی بوده‌ایم. شهرهای مختلف ایران مکان‌های پرتردد را به این پدیده جدید اختصاص داده‌اند و یا در حال آماده‌سازی مراحل ایجاد مکانی برای غذاهای خیابانی هستند.

در ادامه با چند شهر ایران که غذای خیابانی در آن رونق پیداکرده است، آشنا می‌شویم.

غذاهای خیابانی سی تیر

قدیم قدیما وقتی در طهرون قدم می‌زدید اسم تعدادی محله بود که چند سر و گردن از مابقی محله‌ها بالاتر بود. این منطقه‌ها که بعضاً اعیان و اشراف در آن تردد می‌کردند حسابی پررونق و امکانات بود. محله‌هایی مثل لاله‌زار، چهارراه استانبول، منیریه، شمرون، سی تیر و خیلی محله‌های دیگری که درگذر زمان موقعیت لاکچری بودن خودشان را از دست داده‌اند ولی هنوز جز مهم‌ترین معابر شهری محسوب می‌شوند.

بافت قدیمی و وجود خانه‌های فرسوده که امروز تبدیل به موزه و تفرجگاه شده است. محله ۳۰ تیر در این سال‌ها از تکاپو نیافته است و هنوز هم سیل جمعیت از مناطق مختلف تهران از آن عبور مرور می‌کنند.

خیابانی که قدیم‌الایام از آن به نام قوام‌السلطنه یاد می‌شود و بعد از انقلاب اسم خیابان تغییر کرد. وجود موزه‌ها، کلیسا و خانه‌های قدیمی که یادگاری از اعصار گذشته هاست، آن را بیش از گذشته معروف کرده است.

گردشگران زیادی که خودشان را با ماشین، مترو و یا اتوبوس به این محله می‌رسانند؛ می‌دانند چه روز خاطره‌انگیزی در انتظارشان است.

در سال‌های اخیر در خیابان‌های سنگفرش شده ۳۰ تیر، کامیون‌ها و دکه‌های خوراکی زیادی جمع شده‌اند که بوی غذاهای آن در کل محله پیچیده است.

تعداد و تنوع این دکه‌های خیابانی به‌قدری زیاد است که سخت پسندترین افراد را هم راضی می‌کند. دکه‌هایی که انواع ساندویچ، کباب، اسنک، نوشیدنی، دسر و حتی غذاهای سنتی را با رعایت اصول بهداشتی سرور می‌کنند.

غذای خودتان را انتخاب کنید و یا کنار صندلی‌های محوطه یا در پارک کناری میل کنید. البته از صدای دل‌نشین موسیقی‌ زنده‌ای که گروه‌های موسیقی خیابانی می‌نوازند نباید گذشت. قول می‌دهم بعد از شنید آن خودتان سرپا بی‌ایستید و تشویقشان کنید.

فرصت را از دست ندهید و در تعطیلات یکسر به این مکان بزنید البته با یک گوشی فول باطری عزیمت کنید چون اینجا و آذین‌بندی‌های خیابان فقط برای سلفی گرفتن مناسب است.

 غذاهای خیابانی شاهین‌شهر

اگر عازم سفر به شهر زیبای اصفهان هستید، یک روز از سفر را خالی کنید و به شهر شاهین‌شهر حتماً سر بزنید.

در زمان‌های بسیار دور، این شهر برای سکونت ارتشیان آمریکایی‌ و ایران ساخت شد. از حیث امکانات و مدرنی در زمان خود زبان زد بوده است. بعدها این شهر به علت وجود پالایشگاه‌های اطراف آن رونق بیشتری گرفت و مهاجرت‌پذیر شد.

باوجوداینکه شاهین‌شهر از شهرستان‌های اصفهان به‌حساب می‌آید؛ اما تنوع قومی در اینجا زیاد دیده می‌شود. زمانی که در شهر قدم بزنید لهجه‌ اصفهانی، شیرازی، جنوبی و تهرانی به گوشتان می‌خورد. وجود مردم جنوبی در این شهر در فرهنگ غذایی شهر تأثیر مثبتی گذاشته است. در شاهین‌شهر فلافل فروشی‌های بسیاری پیدا می‌شود که طمع آن‌ها را از یاد نخواهید برد.

هم‌زمان با غروب خورشید، چراغ‌های راسته فلافل فروشی‌ها در خیابان فردوسی روشن می‌شود. خیابان ساکت و آرام رفته‌رفته مملو از جمعیتی می‌شود که برای خوردن فلافل و غذا راهی اینجا می‌شوند.

تعداد دکه‌های این محل به‌قدری زیاد است که از اگر از اولین غرفه شروع کنید حدود یک ساعت طول می‌کشد تا به آخرین غرفه برسید.

در اینجا همه‌چیز به‌صورت سلف‌سرویس است و فروشندگان مهربان اینجا به شما اجازه تست کردن به مقدار دلخواه می‌دهند. انواعی از ترشی و سالاد که شاید با دیدن این حجم تا دقایقی مبهوت بمانید. البته علاوه بر فلافل، سمبوسه، هات‌داگ، ژامبون و کباب چوبی هم به فروش می‌رسد.

پس در تور اصفهان فراموش نکنید شهر شاهین‌شهر، خیابان فردوسی، کنار پارک معلم، فستیوال فلافل.

غذاهای خیابانی تبریز

برای نوشتن مطلب راجع به غذاهای خیابانی تبریز، دلهره کمتری دارم. چون تقریباً همه یک‌بار توصیفات آب‌وتاب‌دار غذاهای خیابانی تبریز را شنیده‌اند. نوشتن این مطلب صرفاً تکرار مکدرات است.

به شهرهای اقوام ترک بروید و دست‌خالی بازگردید!!! از تنوع و خوشمزگی‌های غذای تبریز زبان قاصر است. طمع و عطر آن‌ها شمارا راضی خواهد کرد.

سال‌هاست که غذاهای خیابانی حسابی معمول و عرف شده و مردم را به سمت خود هدایت می‌کند. در گوشه‌کنارهای خیابان‌های تبریز غذاهای خیابان پیدا می‌شود اما در بازار و پارک ائلی گلی تعدد دکه‌های خوراک بیشتر به چشم می‌خورد.

قهرمان غذاهای خیابانی این شهر یرآلما یومورتا است. تعجب نکنید! فقط تلفظ کردن آن کمی سخت است ولی خوردنش حسابی راحت و لذیذ می‌باشد. معادل فارسی یرآلما یومورتا همان سیب‌زمینی و تخم‌مرغ است. اگر تا حالا امتحان نکردید، به‌شدت توصیه می‌شود. در عین سادگی مزه خارق‌العاده‌ای دارد.

جزبز هم از خوشمزه‌های غذاهای اینجا است. ترکیبی از جگرسیاه، سفید، دل و قلوه گوسفند است که بوی وسوسه کننده‌ای دارد.

ازجمله غذاهای خیابانی محبوب دیگر تبریز می‌توان به مکه(بلال)، ایشلی کوکه (نان‌روغنی مغز دار)، پخلع (باقلا) و آش دوغ اشاره کرد.

برای اطلاع از تورهای داخلی، آژانس هواپیمایی ستاره ونک با همکاران ما تماس بگیرید.