وایکینگ ها چه کسانی بودند و در کدام کشور زندگی می‌کردند؟

وایکینگ ها واقعا چه کسانی بودند؟ جنگجو یا مهاجم؟ بی رحم یا قهرمان؟ افسانه‌ها و داستان‌های بسیاری در مورد این قبیله دریانورد وجود دارد. برخی این زنان و مردان را قومی شجاع و برخی خونریز و بی‌رحم می‌دانند. اما با نگاهی کوتاه به تاریخ وایکینگ‌ها متوجه خواهیم شد که این قوم همانقدر خونریز و غارتگر بودند که شاعر و حتی قصه گو!

وایکینگ‌ها، این جنگجویان و دریانوردان افسانه‌ای، قرن‌هاست که با داستان‌های شجاعت، ماجراجویی و اکتشافاتشان ذهن ما را مجذوب خود کرده‌اند. آن‌ها نه‌تنها دزدان دریایی خشن بودند، بلکه بازرگانان، کاوشگران و حتی کشاورزانی بودند که تأثیر عمیقی بر تاریخ اروپا گذاشتند که بسیاری فیلم و سریال ها از این نژاد ساخته شده.

در این مقاله از سایت ستاره ونک به دنیای وایکینگ‌ها سفر می‌کنیم و به سؤالات کلیدی شما پاسخ می‌دهیم: وایکینگ‌ها اهل کدام کشور بودند؟ کجا زندگی می‌کردند؟ کی از بین رفتند؟ آیا هنوز وجود دارند؟ همراه ما باشید تا رازهای این قوم شگفت‌انگیز را کشف کنیم.

معرفی وایکینگ ها

وایکینگ‌ها در اصل دریانوردانی اهل اسکاندیناوی بودند که بین قرن‌های هشتم تا یازدهم از طریق مرزهای دریایی و زمینی به شمال، غرب و مرکز اروپا حمله می‌کردند.

وایکینگ‌ها مردمانی از منطقه‌ی اسکاندیناوی بودند که شامل کشورهای امروزی نروژ، دانمارک و سوئد می‌شود. این قوم در اواخر قرن هشتم تا اوایل قرن یازدهم میلادی (تقریباً ۷۹۳ تا ۱۰۶۶ میلادی) به‌عنوان وایکینگ شناخته می‌شدند.

واژه‌ی «وایکینگ» به معنای «دزد دریایی» یا «مهاجم» در زبان نوردیک باستان است، اما همه‌ی اسکاندیناوی‌ها وایکینگ نبودند؛ این اصطلاح بیشتر به کسانی اطلاق می‌شد که به سفرهای دریایی و غارت می‌رفتند.علاوه بر این سه کشور اصلی، برخی از وایکینگ‌ها از مناطق دیگری مثل فنلاند و ایسلند (که بعدها توسط وایکینگ‌ها سکونت یافت) نیز بودند. آن‌ها قومی متحد نبودند، بلکه گروه‌هایی از قبایل مختلف با فرهنگ و زبان مشابه بودند که تحت عنوان نورسمن (Norsemen) شناخته می‌شدند.

کشتی‌های بزرگ با ظاهری ترسناک را می‌توان از نمادهای این قوم دانست. نمادی که بیش از ۳۰۰ سال ساکنان اروپا را به وحشت انداخته بود. البته نمی‌توان نادیده گرفت که بسیاری از افراد نیز جذب شجاعت و دلیری مردن و زنان وایکینگ شده بودند. تا جایی که امروزه فیلم و سریال‌هایی که درباره نبردهای این قبیله ساخته می‌شود جز پرطرفدارترین‌ها هستند. مردم وایکینگ شجاعت، خونریزی، هنر و حتی احساسات شاعرانه را با هم دارند.

آژانس مسافرتی ستاره ونک مجری مستقیم تور آفریقای جنوبی، تور اسپانیا و تور اروپا است. پیشنهاد می‌کنیم حتما به سایت ما سر بزنید. تور های هیجان انگیز ما با اقامت در هتل های لوکس تا اقتصادی را شامل می‌شود. همچنین می‌توانید با کارشناسان ما به شماره ۰۲۱۸۸۸۸۰۰۰۰ تماس بگیرید.

نژاد و ریشه وایکینگ ها

منطقه اسکاندیناوی سه کشور سوئد، نروژ و دانمارک را شامل می‌شد. سه کشوری که به عنوان زادگاه اصلی مردم وایکینگ به شمار می‌روند. این قوم به زبان نورس باستان صحبت می‌کردند. طبق شواهد تاریخی نورس‌ها اصالتا ژرمن‌های اهل دانمارک بودند که بعدها تعدادی از آن‌ها به کشورهای سوئد و نروژ رفتند. در بین سال‌های ۸۰۰ تا ۱۰۵۰ یعنی نزدیک به ۳ دهه جنگجویان وایکینگ در پی یافتن برده و نقره با کشتی‌های خود به شمال، غرب و مرکز اروپا حمله کرده و رعب و وحشتی واقعی را در سراسر این سرزمین‌ها ایجاد کردند. این مردم بی باک دریاها را در نوردیده و تا ایسلند، گرینلند و قاره آمریکا نیر پیش رفتند. شاید همین بی باکی است که مردم وایکینگ را در عین خونریز بودن بسیار جذاب و پرطرفدار کرده است.

عصر وایکینگ‌ها: از ظهور تا افول

عصر وایکینگ‌ها معمولاً از سال ۷۹۳ میلادی، با حمله به صومعه‌ی لیندیسفارن در انگلستان، آغاز شد و تا حدود ۱۰۶۶ میلادی، با شکست وایکینگ‌ها در نبرد استمفورد بریج در انگلستان، ادامه یافت. این دوره به‌عنوان عصر وایکینگ‌ها شناخته می‌شود و شامل سه مرحله‌ی اصلی است:

• غارت و حمله (قرن هشتم و نهم): وایکینگ‌ها با کشتی‌های سریع خود به صومعه‌ها، روستاها و شهرهای ساحلی اروپا حمله می‌کردند. سرعت و غافلگیری آن‌ها دشمنان را ناتوان می‌کرد.
• تجارت و استعمار (قرن نهم و دهم): وایکینگ‌ها شروع به ایجاد مسیرهای تجاری و مستعمرات کردند. آن‌ها در انگلستان، ایرلند، فرانسه (منطقه نورماندی) و حتی خاورمیانه تجارت کردند.
• ادغام و افول (قرن یازدهم): با پذیرش مسیحیت و تشکیل دولت‌های متمرکز در اسکاندیناوی، وایکینگ‌ها به‌تدریج با فرهنگ‌های محلی ادغام شدند و سبک زندگی مهاجمانه‌شان کاهش یافت.

بیشتر بخوانید: ۱۰ غذای خوشمزه کشور های اروپایی

وایکینگ‌ها در کجا مستقر شدند و زندگی کردند؟

وطن اصلی وایکینگ‌ها در اسکاندیناوی بود، اما کشورهای اسکاندیناوی که امروزه آنها را می‌شناسیم تا پایان عصر وایکینگ ها وجود نداشتند. وایکینگ‌ها از ناحیه‌ای که به دانمارک، سوئد و نروژ امروزی تبدیل شد، سرچشمه گرفتند. آنها بعدها در انگلستان، ایرلند، اسکاتلند، ولز، ایسلند، گرینلند، آمریکای شمالی و بخش‌هایی از سرزمین اصلی اروپا و جاهای دیگر ساکن شدند.

خانه‌های اصلی آن‌ها شامل موارد زیر بود:

• نروژ: وایکینگ‌های نروژی بیشتر در مناطق ساحلی و فیوردهای عمیق زندگی می‌کردند. آن‌ها به خاطر مهارت‌های دریانوردی و کشتی‌های بلند (لانگ‌شیپ) معروف بودند و به مناطقی مثل بریتانیا، ایسلند و گرینلند سفر کردند.
• دانمارک: وایکینگ‌های دانمارکی در دشت‌های حاصلخیز و مناطق ساحلی ساکن بودند. آن‌ها اغلب به انگلستان و فرانسه حمله می‌کردند و حتی مناطقی مثل دانلو (Danelaw) در انگلستان را تحت کنترل خود درآوردند.
• سوئد: وایکینگ‌های سوئدی، که به «روس‌ها» نیز معروف بودند، بیشتر به سمت شرق حرکت کردند و در مسیرهای تجاری رودخانه‌ای به سمت روسیه، اوکراین و حتی قسطنطنیه (استانبول امروزی) فعالیت داشتند.
• مستعمرات جدید: وایکینگ‌ها در ایسلند، گرینلند و حتی بخش‌هایی از آمریکای شمالی (مثل لانس او مِدوز در کانادا) سکونت‌گاه‌هایی ساختند. آن‌ها همچنین در مناطقی مثل جزایر فارو، جزایر اورکنی و شتلند در اسکاتلند ساکن شدند.

بیشتر بخوانید: آشنایی با عجایب هفتگانه جهان

هنر کشتی سازی وایکینگ‌ها

کشتی سازی را می‌‎توان از هنرهای اصلی وایکینگ ها دانست که تبحر بسیاری در آن داشتند. کشتی‌های وایکینگ دو کاربرد تجاری و نظامی داشتند که طراحی هر کدام با توجه به کاربردشان متفاوت بود. کشتی‌های نظامی طویل اما کم عرض بودند و نکته بسیار جالب اینکه دو سر داشتند. یعنی نیازی به تغییر جهت نداشته و هنگام وزش باد، یخبندان و یا در جنگ به راحتی نغییر مسیر می‌دانند. این کشتی‌ها در عین مقاوم بودند وزنی سبک داشتند تا جایی در خشکی نیز به راحتی جا به جا می‌شدند. امروزه کشتی‌های وایکینگی را می‌توان در برخی از موزه‌های دریایی اروپا دید.

از کی و کجا حمله وایکینگ‌ها شروع شد؟

اولین حملات وایکینگ‌ها بین سال های ۷۹۰ تا ۸۰۰ در امتداد سواحل غرب فرانسه آغاز شد. آنها عمدتاً در تابستان انجام حمله می‌کردند و زمستان را در اسکاندیناوی می‌گذرانند. چندین منطقه ساحلی در زمان سلطنت لویی (۸۱۴-۸۴۰) به دست وایکینگ‌ها افتاد. آن‌ها بعدها از نزاع‌های خانواده سلطنتی که پس از مرگ لویی ایجاد شد، استفاده کردند و اولین مستعمره خود را در جنوب غربی (گاسکونی) پادشاهی فرانسیا مستقر نمودند که پس از آن توسط پادشاهان فرانسه کم و بیش رها شد.

تهاجمات در سال ۸۴۱ پس از میلاد به روئن و ژومیژ آسیب جدی وارد کرد. مهاجمان وایکینگ به دنبال تصرف گنجینه‌های ذخیره شده در صومعه‌ها بودند که با توجه به عدم توانایی دفاعی راهبان، طعمه‌ای آسان بود. در سال ۸۴۵ پس از میلاد، آنها به بالای رود سن به پاریس رسیدند.

آیا وایکینگ‌ها هنوز وجود دارند؟

به معنای سنتی، وایکینگ‌ها به‌عنوان جنگجویان و دریانوردان دیگر وجود ندارند، اما میراث آن‌ها همچنان زنده است:

• نسل‌های امروزی: بسیاری از مردم در اسکاندیناوی (نروژ، دانمارک، سوئد) و مناطقی مثل ایسلند و جزایر فارو از نوادگان وایکینگ‌ها هستند. DNA وایکینگ‌ها در جمعیت این مناطق و حتی در بریتانیا و ایرلند یافت می‌شود.
• فرهنگ وایکینگی: گروه‌هایی از علاقه‌مندان در سراسر جهان، به‌ویژه در اسکاندیناوی، فرهنگ وایکینگ‌ها را از طریق بازسازی‌های تاریخی، فستیوال‌ها و حتی لباس‌ها و ابزارهای سنتی زنده نگه می‌دارند.
• تأثیرات زبانی: زبان نوردیک باستان در واژه‌های انگلیسی مدرن (مثل «sky» و «knife») و نام‌های جغرافیایی (مثل شهر یورک در انگلستان) اثر گذاشته است.
• محبوبیت در رسانه‌ها: سریال‌هایی مثل «Vikings» و بازی‌هایی مثل «Assassin’s Creed Valhalla» و یا انیمیشن جذاب اژدها سواران باعث شده‌اند فرهنگ وایکینگی همچنان در کانون توجه باشد.

معماری خانه وایکینگ‌ها

بیشتر نمونه خانه وایکنگی که با سبک خاص نیز ساخته می‌شدند در روستاها دیده شده است. این خانه‌ها با چوب ساخته شده و مستطیل شکل هستند. از ویژگی‌های این خانه‌ها می‌توان به مستطیل شکل بودن آن‌ها اشاره کرد. در واقع این خانه‌ها نیز بیشتر شبیه کشتی ساخته می‌شدند. یک شومینه مستطیلی برای پخت غذا، چند تخت در دور خانه برای خوابیدن و نشستن و یک میز بزرگ با چند صندلی برای غذا خوردن از تزیینات خانه وایکینگ‌ها هستند. نکته جالب اینکه وایکینگ‌ها حیوانات خود را جهت در امان ماندن از سرما در بخش انتهایی خانه خود نگه می‌داشتند. به دلیل  چوبی بودن خانه‌ها تعمیر آن‌ها بعد از فصل سرما از کارهای همیشگی وایکینگ‌ها بود.

بیشتر بخوانید: همه چیز درباره ارتش سفالین چین که بعد از قرن ها کشف شد!

معروف‌ترین وایکینگ چه کسی بود؟

راگنار لوثبروک ممکن است مشهورترین وایکینگ باشد، اما برای معرفی ترسناک‌ترین وایکینگ، به سختی می‌توان انتخابی بهتر از اریک قرمزه پیدا کرد. او همچنین به عنوان اریک کبیر شناخته می‌شود و برخی به اشتباه اعتقاد دارند که او به عنوان اولین کسی است که گرینلند را کشف کرد. با این حال، او اولین کسی بود که یک سکونتگاه دائمی وایکینگ‌ها را در آنجا ایجاد نمود.

با این حال، راگنار نامی است که بیشتر با حملات وایکینگ‌ها و یورش‌ها به جزایر بریتانیا مرتبط است، به گونه‌ای که نام او به عنوان یک رهبر بی‌باک و جنگجوی توقف ناپذیر در تاریخ ثبت شده است.

شغل اصلی وایکینگ ها

قطعا برایتان جالب است که بدانید مردان و زنان وایکینگ هر دو از حقوق اولیه برخوردار بوده و زنان نیز مانند مردان شغل مخصوص به خود را داشتند. کشاورزی، آهنگری و کشتی سازی از شغل‌های اصلی مردم وایکینگ بودند اما در کنار تمام این‌ها وایکینگ‌ها را می‌توان مردمی جنگجو که همیشه در حال نبرد بودند دانست. دختران وایکینگ نیز به کارهایی از همین قبیل و همچنین تهیه غذا، دوخت لباس و دامداری مشغول بودند. برخی از آن‌ها نیز در کنار مردان فنون مبارزه آموخته و در جنگ‌ها شرکت می‌کردند. بنابراین شغل اصلی وایکینگ‌ها را می‌توان مبارزه دانست. همگی آن‌ها نیز در این زمینه تبحر داشتند.

بیشتر بخوانید: خرافاتی ترین کشورهای اروپایی

غذاهای وایکینگ‌ها

مردم وایکینگ از گوشت شکار پخته برای غذا استفاده می‌کردند. گوزن شمالی و ماهی از شکارهای اصلی این مردم بودند. البته به لیل سفرهای مکرر با کشتی بیشتر از گوشت ماهی تغذیه می‌کردند. شاید به همین دلیل است که بیشتر آن‌ها اندام‌های ورزیده داشتند. مردم وایکینگ در کنار گوشت از سبزیجات نیز برای وعده‌های غذایی استفاده می‌کردند. زنان وایکینگ گوشت شکار را بر روی شومینه پخت و سرو می‌کردند. مردم این قوم به روابط خانوادگی بسیار اهمیت داده و در صورتی که در جنگ نبودند غذا را دور میز و همراه با خانواده و دوستان خود میل می‌کردند.

چه عواملی باعث توقف حمله وایگینگ‌ها شد؟

شکست پادشاه نروژ، هارالد سوم سیگوردسون، در نبرد استمفورد بریج در سال ۱۰۶۶ پایان عصر حملات وایکینگ‌ها در نظر گرفته می‌شود. این آخرین حمله بزرگ وایکینگ‌ها به اروپا بود. با تغییر زمان، حملات وایکینگ‌ها کندتر شد تا در نهایت از بین رفت، زیرا دیگر فایده‌ای برای آنها نداشت. با از بین رفتن جنگ‌ها، بقیه اروپا از حضور وایکینگ‌ها در امان ماندند و تنها دانمارک، سوئد، نروژ، ایسلند و گرینلند پذیرای حضور آنها بودند.

علت مهم از بین رفتن وایکینگ ها

پذیرش مسیحیت: در قرن دهم و یازدهم، اسکاندیناوی‌ها به‌تدریج مسیحیت را پذیرفتند. این تغییر دین باعث شد که حملات به صومعه‌ها و کلیساها، که هدف اصلی غارت بود، کاهش یابد.

 تشکیل دولت‌های متمرکز: پادشاهی‌های قدرتمند در نروژ، دانمارک و سوئد شکل گرفتند و قبایل پراکنده‌ی وایکینگ‌ها تحت کنترل پادشاهان متحد شدند.

  ادغام فرهنگی: وایکینگ‌ها در مناطقی مثل انگلستان، ایرلند و نورماندی با مردم محلی ازدواج کردند و فرهنگشان با فرهنگ‌های دیگر درآمیخت. برای مثال، نورمن‌ها (نسل وایکینگ‌های ساکن فرانسه) در سال ۱۰۶۶ انگلستان را فتح کردند.

 تغییرات اقتصادی: با گسترش تجارت و کشاورزی، نیاز به غارت کاهش یافت و وایکینگ‌ها به بازرگانان و کشاورزان تبدیل شدند.

 مقاومت دشمنان: کشورهای اروپایی، مثل انگلستان و فرانسه، دفاع خود را تقویت کردند و شکست‌های بزرگی به وایکینگ‌ها تحمیل شد، مثل نبرد استمفورد بریج در ۱۰۶۶.

اعتقادات و باورهای وایکینگ‌ها

وایکینگ‌ها خدایان متعدد داشتند اما بزرگترین و پرطرفدارترین آن‌ها خدای اودین نام داشت. آن‌ها به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشته و باور داشتند که مرگ پایان زندگی نیست. مردم وایکینگ مردن در جنگ را افتخار دانسته و باور داشتند که مردگان به والهالا می‌پیوندند. از این رو همراه مردگان خود شمشیر، طلا و اشیا ارزشمند را دفن می‌کردند. البته برخی از آن‌ها نیز جسد فرد کشته شده را همراه با وسایل ارزشمند در کشتی گذاشته، آتش زده و روانه دریا می‌کردند. روح این مردگان به والهالا رفته و تا ابد به خوش گذرانی مشغول است. برای مردم وایکینگ نرفتن به والهالا تنبیه و مانند رفتن به جهنم بود.

توجه به بهداشت فردی در وایکینگ‌ها

شاید عجیب ترین نکته‌ای که در وایکینگ‌ها وجود داشت رعایت بهداشت در میان این مردم وخشی بود. اشیا کشف شده از محل زندگی این قوم به وضوح نشان می‌دهد آن‌ها از شانه و مسواک استفاده می‌کردند. همچنین طبق روایت‌های ذکر شده مردان و زنان وایکینگ هفته‌ای یک بار در چشمه‌های آب گرم خود را شستشو می‌دادند. این بازه زمانی شستشو برای آن دوران بسیار تعجب آور است. با این توصیفات توجه به بهداشت فردی در میان وایکینگ‌ها اهمیت ویژه‌ای داشته است. زنان وایکینگ نیز برای شانه کردن موهای خود از شانه استفاده می‌کردند.

وایکینگ‌ها چگونه از بین رفتند؟

تعدادی از عوامل گسترده‌تر به افول وایکینگ‌ها کمک کردند. بیشتر جوامعی که قبلاً توسط وایکینگ‌ها مورد حمله قرار گرفته بودند، با ارتش و استحکامات بهتر می‌توانستند از خود دفاع کنند. گسترش مسیحیت در اروپا و برابری طلبی کمتر در جامعه وایکینگ‌ها دلایل دیگری برای نابودی آنها می‌باشند.

با این حال، تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مهاجرت به دلیل مشکلات زیادی از جمله تغییرات آب و هوایی، فقدان مدیریت، فروپاشی اقتصادی و طبقه‌بندی اجتماعی باعث ناپدید شدن وایکینگ‌ها بوده است.

اکنون، تحقیقات جدید کالج علوم طبیعی در دانشگاه ماساچوست آمهرست به این نتیجه رسیده است که جابجایی‌های مهاجرتی به دلیل سرما نبوده است. با بازسازی دما و آب و هوا، کارشناسان دریافتند که تابستان‌ها در گرینلند در زمانی که سکونتگاه‌های شمال اروپا متروکه شده بودند، به طور فزاینده‌ای گرم و خشک بود. بنابراین، محرک ناپدید شدن وایکینگ‌ها می‌توانست خشکسالی باشد.

نکات جالب درباره وایکینگ‌ها

• جهان‌گردی شگفت‌انگیز: وایکینگ‌ها به نقاط دوردستی مثل بغداد، قسطنطنیه و حتی سواحل کانادا سفر کردند.
• دموکراسی اولیه: وایکینگ‌ها در مجالسی به نام «تینگ» (Thing) جمع می‌شدند و درباره قوانین و اختلافات بحث می‌کردند، که یکی از اولین اشکال دموکراسی بود.
• کشف ایسلند و گرینلند: وایکینگ‌ها ایسلند را در قرن نهم و گرینلند را در قرن دهم کشف و ساکن شدند.
• رون‌ها: وایکینگ‌ها از الفبای رونی برای نوشتن استفاده می‌کردند و سنگ‌های رونی با حکاکی‌های تاریخی هنوز در اسکاندیناوی یافت می‌شوند.
• کلاه‌خود شاخ‌دار؟: برخلاف تصور رایج، وایکینگ‌ها کلاه‌خود شاخ‌دار نداشتند! این تصویر از اپراهای قرن نوزدهم سرچشمه گرفت.
• اشراف زاده‌های بایکینگی بور بودن را نشانه اصالت دانسته و اغلب موها و ریش‌های خود را با صابون‌های مخصوص شستشو داده تا بی‌رنگ شوند.
• بیشتر وایکینگ‌ها مرده‌های خود را همراه با لوازم ارزشمند در کشتی دفن می‌کردند چرا که به اعتقاد آن‌ها جریان آب زودتر روح مردگان را به والهالا می‌رساند.
• گرفتن مردان و زنان در جنگ‌ها به بردگی و فروش آن‌ها در بازارهای خاورمیانه و اروپا یک منبع درآمد و نوعی تجارت برای وایکینگ‌ها به شمار می‌آمد.
• زنان وایکینگ از حقوق اولیه مانند حق ارث، جنگیدن در کنار مردان و مدیریت کارهای خانه در زمان رفتن همسرشان به جنگ برخوردار بودند.
• مهمترین رهبر وایکینگ‌ها آیوار بی استخوان (Ivarr the Boneless)، پسر راگنار لودبروک جنگجویی مشهور و یکی از رهبران “ارتش بزرگ هیتن” بود.

وایکینگ‌ها و اسکی

کلمه اسکی از اسکاندیناوی گرفته شده و نقشی مهم در زندگی مردم وایکینگ داشته است. درواقع نفس اسکی گردن از کشور چین گرفته شده بود اما مردم وایکینگ آن را در اروپا و غرب محبوب کردند. در واقع این قوم هم برای تفریح و هم برای کارهای روزمره از اسکی استفاده می‌کردند. نکته جالب اینکه قدمت چوب‌های اسکی پیدا شده در اسکاندیناوی به بیش از ۱۰۰۰ سال پیش می‌رسد. قطعا علاقه داشتن و استفاده کردن از اسکی توسط مردمی که بیشتر دریانورد بوده‌اند بسیار عجیب به نظر می‌رسد.

سخن پایانی

 وایکینگ ها در حدود سال ۷۰۰ پس از میلاد برای تصرف برخی از سرزمین‌ها به بریتانیا حمله کرده و تا حدود سال ۱۰۵۰ در آنجا زندگی می‌کردند. اگرچه وایکینگ‌ها در بریتانیا نماندند، اما اثری قوی در جامعه به جا گذاشتند، به گونه‌ای که حتی برخی از نام‌های مشابه شهرها حفظ شده‌اند. آنها یک سکونتگاه بزرگ در اطراف یورک و میدلندز داشتند و امروزه می‌توانید برخی از آثار باستانی سکونتگاه‌های وایکینگ‌ها را ببینید.

وایکینگ‌ها شاید دیگر با شمشیر و کشتی‌هایشان به سواحل حمله نکنند، اما روح ماجراجویانه و میراث فرهنگی‌شان همچنان در اسکاندیناوی و سراسر جهان زنده است. از اساطیر نوردیک گرفته تا اکتشافات شگفت‌انگیزشان، وایکینگ‌ها داستانی از شجاعت، خلاقیت و استقامت را روایت می‌کنند. اگر به تاریخ و ماجراجویی علاقه دارید، بازدید از موزه‌های وایکینگی در اسلو، کپنهاگ یا استکهلم را از دست ندهید. شما درباره وایکینگ‌ها چه فکر می‌کنید؟ دوست دارید کدام داستان آن‌ها را بیشتر بدانید؟

سوالات متداول