غذاهای محلی برزیل: از فیجوآدا تا پائو دِکویجو

اگر به قصد شناخت فرهنگ واقعی برزیل به این کشور سفر کرده باشید، یکی از بهترین راه‌ها غذا خوردن و معاشرت با مردم محلی می‌باشد. خوشبختانه، فرهنگ برزیل بسیار پر جنب و جوش است و غذا خوردن در بیرون از خانه نقش پررنگی در زندگی روزمره‌شان دارد؛ به‌طوری که در تمام محله‌ها تعداد زیادی از غرفه‌های غذا خواهید یافت. غذاهای برزیلی به شدت تحت تأثیر کشورها و قومیت‌های مختلف قرار گرفته است؛ استعمار پرتغال در قرن شانزدهم، بردگان آفریقایی، گروه‌های مهاجر از کشورهای اروپایی و آمریکایی و استخدام ژاپنیان برای کار در مزارع قهوه باعث شد تنوع جمعیتی و فرهنگ‌های مختلف در برزیل به وجود آمده و در نتیجه سبد غذاییشان غنی و متنوع شود. نکته جالب اینجاست که غذاهای برزیل در مناطق مختلف کشور، متفاوت است. به عنوان مثال، شمال برزیل به غذاهایی که تحت تأثیر مهاجران پرتغالی و بردگان آفریقایی قرار گرفته، مشهور است و جنوب کشور نیز با کباب‌های گوشت لذیذش معروف می‌باشد. بی‌راه نیست که بگوییم غذاهای برزیل ذائقه‌های شما را به بزرگترین و هیجان‌انگیزترین سفر خود می‌برند.

به محض ورود به این کشور متوجه خواهید شد که آشپزی و غذا تنها برای رفع سیری نیست و با عشقی واضح به آماده‌سازی می‌پردازند. در این مقاله ۱۳مورد از معروف‌ترین غذاهای برزیلی را به شما معرفی خواهیم کرد:

فیجوادا (Feijoada)

فیجوادا را که در واقع نوعی خورشت می‌باشد، با لوبیا سیاه، برش‌هایی از گوشت خوک، گوجه فرنگی، کلم و هویج طبخ می‌کنند. امروزه دو نوع مختلف از فیجوادا وجود دارد: نوع سنتی که با گوش، پا و پوزه خوک تهیه می‌شود و فیجوادای مدرن کهدر آن از گوشت‌های گران‌تر مانند گوشت گاو و حتی سوسیس و بیکن و دنده استفاده می‌کنند. این غذا با برنج، سبزیجات، تکه‌های پرتقال، کلم سرخ‌شده و از همه مهم‌تر فاروفا سرو می‌شود.

تاریخچه غذا:

تاریخچه فیجوادا به دوران استعمار پرتغال در برزیل بازمی‌گردد. بردگان آفریقایی که در مزارع نیشکر کار می‌کردند، اغلب به تکه‌های ارزان‌تر گوشت دسترسی داشتند و با استفاده از همین گوشت‌ها و مواد در دسترس، خورشتی مغذی و خوشمزه درست کردند که بعدها به یکی از نمادهای فرهنگ غذایی برزیل تبدیل شد. فیجوادا معمولاً در روزهای چهارشنبه و شنبه در سراسر کشور سرو می‌شود و خوردن آن به نوعی مراسم اجتماعی تبدیل شده است که خانواده‌ها و دوستان را گرد هم می‌آورد.

فاروفا (Farofa)

فاروفا غذایی خوشمزه با طعم دودی است که از تکه‌های کوچک بیکن سرخ‌شده با آرد کاساوا تهیه می‌شود و سرو آن با برنج و لوبیا می‌باشد. با توجه به اینکه دستورهای پخت آن حاوی مقادیر مختلفی از نمک، بیکن و ادویه‌جات هستند، فاروفای شما می‌تواند از نظر بافت و قوام بسیار متنوع باشد. این غذا علاوه بر اینکه گزینه خوبی در وعده اصلی می‌باشد، در کنار باربیکیو نیز بسیار محبوب است.

تاریخچه غذا:

فاروفا از دوران استعمار پرتغال در برزیل شناخته شده است. آرد کاساوا که پایه اصلی این غذاست، توسط بومیان منطقه آمازون تهیه می‌شد و پرتغالی‌ها این روش را از آنها آموختند. در حال حاضر، فاروفا در کنار بسیاری از غذاها از جمله فیجوادا، پیکانیا و حتی به تنهایی به عنوان یک میان‌وعده محبوب خورده می‌شود.

تاکاکا (Tacacá)

تاکاکا یک سوپ سنتی از مناطق شمالی برزیل است و به دلیل داشتن جامبو که برگی با خواص بی‌حس‌کنندگی است، دهان شما را بی‌حس می‌کند! سایر مواد تشکیل دهنده این سوپ، شامل میگوی خشک، توکوپی (کاساوا)، آلفاواکا (ریحان آمازون)، مانیوک و فلفل تند می‌باشد. این سوپ معمولاً در کدویی به نام کویا سرو شده و مستقیماً از کاسه میل می‌شود.

تاریخچه غذا:

تاکاکا یک غذای بسیار محبوب در منطقه آمازون است و ریشه در فرهنگ بومیان منطقه دارد. این غذا به قدری در بین مردم این منطقه رایج است که در اغلب خیابان‌های شهرهای آمازون فروخته می‌شود.

پاتو نو توکوپی (Pato no Tucupi)

پاتو نو توکوپی از اردک پخته شده در آب کاساوا تهیه می‌شود. توکوپی، ماده اصلی این غذا نیز از ریشه کاساوا به دست می‌آید و طی فرآیندی پیچیده که شامل جوشاندن و تخمیر است، عصاره گیری می‌شود.

تاریخچه غذا:

این دستور پخت از جمعیت بومی برزیل به جا مانده  و معمولاً سالی یک بار در جشنواره Círio de Nazaré، که یک جشنواره کاتولیک برای گرامیداشت حضرت مریم است، سرو می‌شود. این غذا به دلیل پیچیدگی در طبخ و طعم منحصر به فردش، در میان غذاهای برزیلی برجسته است و می‌توان گفت که نمادی از تنوع و غنای فرهنگ غذایی برزیل می‌باشد.

موکوکا (Moqueca de Camarão)

موکوکا یک خورشت خوشمزه است که معمولاً حاوی میگو یا ماهی، روغن نارگیل و شیر، به همراه سبزیجات، گوجه‌فرنگی، پیاز و گشنیز می‌باشد. سرو این غذا حتما باید در یک قابلمه سفالی باشد.

تاریخچه غذا:

موکوکا در دو منطقه به نام‌های باهیا و اسپیریتو سانتو، با تفاوت‌های جزئی تهیه می‌شود. در باهیا، این غذا با روغن یک نوع روغن نخل بومی به نام دنده و شیر نارگیل تهیه می‌شود که طعم خاص و منحصر به فردی به آن می‌بخشد. ازطرفی در اسپیریتو سانتو، موکوکا با روغن زیتون و بدون شیر نارگیل تهیه می‌شود. هر دو نسخه موکوکا بسیار لذیذ و محبوب هستند و اغلب در مراسم‌های خاص و جشن‌ها سرو می‌شوند.

واتاپا (Vatapa)

واتاپا یک خورشت غلیظ در شهر باهیا برزیل است که از میگو، نان، بادام زمینی آسیاب شده، شیر نارگیل، روغن نخل و مخلوطی از گیاهان تهیه می‌شود. این غذا معمولاً با برنج و آکاراژه خورده می‌شود.

تاریخچه غذا:

واتاپا یکی از غذاهای اصلی منطقه باهیا است و تأثیرات آشپزی آفریقایی در آن به وضوح دیده می‌شود. این خورشت خوشمزه با بافت نرم و خامه‌ای‌اش، به دلیل استفاده از مواد مختلفی مانند بادام زمینی و شیر نارگیل، طعمی منحصر به فرد دارد. واتاپا به همراه آکاراژه که یک غذای خیابانی معروف در شهر باهیا برزیل است، سرو می‌شود.

آکاراژه (Acarajé)

برای تهیه آکاراژه، نخود سیاه را له کرده و با نمک و پیاز خرد شده مزه دار می‌کنند. سپس این ترکیب را قبل از سرخ شدن در روغن نخل به شکل نان همبرگر در می‌آورند و برای سرو، آن را باز و با واتاپا که یک مایع خمیری تند از میگو، آجیل و شیر نارگیل است، پر می‌کنند.

تاریخچه غذا:

آکاراژه که ریشه در فرهنگ آشپزی آفریقایی دارد، در میان بومیان باهیا محبوب است. البته تنها طعم خوشمزه غذا نیست که باعث محبوبیت این غذا شده؛ بلکه تاریخچه و اهمیت فرهنگی‌اش نیز مورد توجه است. این غذای خیابانی اغلب توسط زنان فروشنده‌ای به نام “بایانا” تهیه و فروخته می‌شود.

پاستل (Pastel)

پاستل‌ شیرینی مستطیل شکلی است که با چاشنی‌هایی نظیر پنیر، گوشت، مرغ، سبزیجات و حتی شکلات پر شده و سپس تا جایی در روغن داغ سرخ می‌شود که پوسته‌اش ترد و طلایی رنگ شود. شاید بتوان گفت که یکی از دلایل محبوبیت و همه گیر شدن پاستل در برزیل تنوع مواد داخلش باشد.

تاریخچه غذا:

پاستل یک غذای محبوب خیابانی در برزیل است که تاریخچه‌ای جذاب دارد. این غذا در اوایل قرن بیستم توسط مهاجران ژاپنی به برزیل آورده شد و تا جایی در میان برزیلی‌ها محبوبیت پیدا کرد که یکی از غذاهای خیابانی اصلی این کشور شد. پاستل نمادی از ترکیب فرهنگ‌های مختلف در آشپزی برزیلی است.

امپادو (Empadão)

امپادو یک پای پوسته‌دار پر شده با مرغ پخته شده و ترکیبی از سبزیجات مانند ذرت، پنیر نخل و نخود است. گاهی نیز به جای مرغ از گوشت گاو و میگو استفاده می‌شود.

تاریخچه غذا:

این غذا در قرن شانزدهم با ورود مهاجران پرتقالی‌ وارد برزیل شد! سپس با گذشت سال‌های متوالی در طی ترکیب با عناصر بومی برزیل تکامل یافته و به یک غذای ملی تبدیل شد. امپادو معمولاً در مراسم‌ها و جشن‌ها سرو می‌شود و به دلیل طعم دلپذیر و ظاهر جذابش، یکی از غذاهای محبوب و پرطرفدار در برزیل است.

بیشتر بخوانید:

صبحانه مردم برزیل

بولینیو دی باکالهاو (Bolinho de Bacalhau)

بولینیو دی باکالهاو که به معنای “توپ کوچک ماهی” است، یک دستور سنتی پرتغالی محبوب در برزیل می‌باشد. این غذا از ترکیب ماهی کاد شور و سیب‌زمینی تهیه شده و سپس به صورت توپ‌های کوچک در روغن سرخ می‌شود. اگر به برزیل سفر کنید، یکی از پیش غذاهایی که احتمالا با آن از شما پذیرایی کنند، بولینیو دی باکالهاو می‌باشد. مطمئن باشید که عاشق طعم دلچسب و بافت ترد آن خواهید شد.

تاریخچه غذا:

در قرن شانزدهم بود که این غذا نیز همانند امپادو با مهاجرت پرتغالی‌ها وارد برزیل شد و به سرعت در فرهنگ غذایی برزیل و به به خصوص در مناطق ساحلی جایگاه‌ای ویژه پیدا کرد. بولینیو دی باکالهاو به عنوان پیش‌غذا یا میان‌وعده در جشن‌ها بسیار محبوب است.

پیکانها (Picanha)

پیکانها از قطعه‌ای خاص از گوشت گاو به نام “پیکانها” تهیه می‌شود که شامل قسمت پوشیده شده از چربی بالای ران گاو هستند. این گوشت بر روی آتش یا باربیکیو پخته می‌شود و معمولا تنها با نمک دریایی مزه دار می‌شود. پیکانها یکی از معروف‌ترین غذاها در برزیل است و تقریبا همه جای برزیل سرو می‌شود.

تاریخچه غذا:

پیکانها، نوعی گوشت کبابی سنتی برزیلی و یکی از بخش‌های مهم آشپزی کشور است. این غذا ریشه‌ در مناطق روستایی جنوب برزیل دارد و به خصوص در میان گاوچران‌ها و کشاورزان منطقه محبوب بوده و هست. پیکانها به مرور زمان به یکی از نمادهای فرهنگ غذایی برزیلی تبدیل شده و در مراسم‌های مختلف و رستوران‌های چوراسکاریاس (رستوران‌های مخصوص کباب برزیلی) به وفور یافت می‌شوند.

بریگادیرو (Brigadeiro)

بریگادیرو نسخه برزیلی ترافل شکلاتی است. این دسر کلاسیک از شیر تغلیظ شده، پودر کاکائو و کره درست می‌شود و سپس به شکل توپ در می‌آید و در شکلات غلتانده می‌شود. بریگادیرو معمولاً در جشن‌ها و مراسم مختلف برزیل سرو می‌شود.

تاریخچه غذا:

بریگادیرو یکی از محبوب‌ترین دسرهای برزیلی است و معمولاً در جشن‌های تولد، عروسی و سایر مناسبت‌ها سرو می‌شود. هیچ جشنی بدون این ترافل‌ها که نمادی از خوشحالی و جشن در برزیل هستند، کامل نیست!

پائو دِکویجو (Pão de Queijo)

پائو دِکویجو یا “نان پنیری” از منطقه میناس گرایس سرچشمه می‌گیرد. این نان‌های پنیری سبک با استفاده از پنیر نرم و آرد کاساوا تهیه می‌شوند و معمولاً به‌عنوان صبحانه یا میان‌وعده مصرف می‌شوند.

تاریخچه غذا:

پائو دِکویجو، ریشه‌ در ایالت میناس گرایس قرن هجدهم دارد، زمانی که بردگان آفریقایی از آرد مانیوک (کاساوا) برای تهیه نان استفاده می‌کردند. با گذشت زمان، پنیر محلی نیز به خمیر اضافه شد و این ترکیب به یک خوراکی لذیذ تبدیل شد. امروزه، این نان در بسیاری از نانوایی‌ها و فروشگاه‌های برزیل و حتی در سایر نقاط جهان به فروش می‌رسد.

سخن پایانی

غذاهای برزیلی متنوع و پر از طعم و ارزش غذایی هستند و از مواد محلی مانند ماهی، کشک و میوه‌های استوایی را در خود دارند. این غذاها نشان دهنده تنوع فرهنگی و طبیعی برزیل هستند. به طور کلی، غذاهای برزیل نمایانگر تلاقی فرهنگ‌ها، ذائقه‌ها و مهارت‌های آشپزی مختلفی هستند که به عنوان یکی از ثروت‌های فرهنگی این کشور شناخته می‌شوند.