زبان مردم ویتنام + الفبای زبان ویتنامی

زبان ویتنامی یک شگفتی زبانی است که نمایانگر ملیله غنی فرهنگ، تاریخ و هویت مردم ویتنام است. زبان مردم ویتنام با یک سیستم الفبای منحصر به فرد معروف به Quoc Ngu، آمیزه‌ای از سنت و مدرنیته است که در تاریخ متقاعدکننده این کشور غرق شده است. در این مقاله به بررسی زبان مردم ویتنام، الفبای زبان ویتنامی و تأثیر عمیق آن بر هویت این کشور خواهیم پرداخت.

زبان کشور ویتنام چیست

زبان ویتنامی که با نام “Tiếng Việt” شناخته می‌شود، زبان رسمی ویتنام است و بیش از ۹۵ میلیون نفر در سراسر جهان به آن صحبت می‌کنند و آن را به یکی از رایج ترین زبان‌ها در آسیای جنوب شرقی تبدیل می‌کند. این زبان متعلق به خانواده زبان‌های اتریشی است و به دلیل قرن‌ها سلطه چینی و تبادل فرهنگی، تأثیرات قابل توجهی از زبان چینی دارد.

زبان مردم ویتنام دارای گویش‌های متعددی است که در سراسر کشور صحبت می‌شود. سه گروه اصلی گویش ویتنامی شمالی، مرکزی و جنوبی هستند که گویش شمالی به عنوان مبنایی برای زبان استاندارد عمل می‌کند.

نکته مهم: جهت اطلاع از قیمت تور ویتنام با کارشناسان ما در واحد تورهلی خارجی در ارتباط باشید.

سیستم نوشتاری

ویتنامی از خطی مبتنی بر لاتین به نام الفبای زبان ویتنامی یا Quốc ngữ استفاده می‌کند که در دوره استعمار فرانسه ایجاد شد. از ۲۹ حرف، شامل ۲۲ صامت و ۷ مصوت، با نشانه هایی برای نشان دادن صداها و تلفظ تشکیل شده است.

لحن‌ها

زبان مردم ویتنام یک زبان لحنی است، به این معنی که زیر و بمی یا لحنی که یک کلمه در آن صحبت می‌شود می‌تواند معنای آن را تغییر دهد. در زبان ویتنامی شش لحن متمایز وجود دارد و توالی یکسانی از صامت‌ها و مصوت‌ها بسته به لحن می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد.

بیشتر بخوانید:  خصوصیات مردم ویتنام

واژگان

زبان ویتنامی به دلیل تأثیرات تاریخی تعداد قابل توجهی از کلمات را از زبان‌های چینی، فرانسوی و سایر زبان‌ها وام گرفته است. با این حال، واژگان اصلی و ساختار دستور زبانی دارد که مختص زبان است.

تلفظ

تلفظ ویتنامی به دلیل ماهیت تن صدا و استفاده از صداهای خاصی که ممکن است در زبان‌های دیگر وجود نداشته باشد، می‌تواند برای افراد غیربومی چالش‌برانگیز باشد. برای مثال، این شش صدا با نشانه‌های مختلف از جمله لهجه‌های تند، لهجه‌های قبر و قلاب بالای حروف مشخص می‌شوند.

گرامر

دستور زبان ویتنامی در مقایسه با بسیاری از زبان‌های دیگر نسبتاً ساده است. ترتیب کلمات به طور کلی فاعل-فعل-مفعول (SVO) است و جنسیت یا مقاله دستوری وجود ندارد. در عوض، بافت و ترتیب کلمات معنا را منتقل می‌کنند.

لهجه‌ها

ویتنام دارای چندین گویش منطقه‌ای است که گویش‌های شمالی، مرکزی و جنوبی برجسته‌ترین آنها هستند. لهجه هانوی به دلیل اهمیت تاریخی و سیاسی آن اغلب به عنوان استاندارد در نظر گرفته می‌شود.

اصلاحات زبان

ویتنامی‌ها در قرن بیستم اصلاحات زبانی را برای ساده کردن خط و دسترسی بیشتر به آن انجام دادند. هدف این اصلاحات افزایش سواد و ترویج استفاده از Quốc ngữ بود.

در ویتنام به چند زبان صحبت میشود

مطمئناً در ویتنام به دلیل ترکیب قومی متنوع این کشور به چندین زبان صحبت می‌شود. در حالی که ویتنامی زبان غالب و رسمی است، زبان‌های اقلیت زیادی وجود دارد که توسط گروه‌های قومی مختلف صحبت می‌شود. برخی از زبان‌های اقلیت قابل توجه در ویتنام عبارتند از:

• همونگ: مردم همونگ زبان مخصوص به خود را دارند که بخشی از خانواده زبان‌های همونگ-مین است. چندین گویش همونگ در مناطق مختلف ویتنام صحبت می‌شود.
• تای: مردم تای زبان مخصوص به خود را دارند که متعلق به خانواده زبان‌های تای تای است. تای عمدتاً در شمال ویتنام صحبت می‌شود.
• خمر: زبان خمر، بخشی از خانواده زبان‌های اتریش، توسط اقلیت قومی خمر در منطقه دلتای مکونگ جنوبی صحبت می‌شود.
• چم: قوم چم زبان مخصوص به خود را دارند که منشأ آن استرالیایی است. این زبان عمدتاً در منطقه ساحلی مرکزی ویتنام صحبت می‌شود.
• اِد: مردم اِد زبان مخصوص به خود را دارند که بخشی از خانواده زبان‌های مالایی-پلینزی است. در ارتفاعات مرکزی ویتنام صحبت می‌شود.
• بهنار: مردم بهنار، همچنین در ارتفاعات مرکزی، زبان مخصوص به خود به نام بهناری دارند که بخشی از خانواده زبان‌های مون خمر است.
• موونگ: مردم موونگ (Muong) که نزدیک به ویتنامی‌ها هستند، زبان مخصوص به خود به نام موونگ دارند که بخشی از خانواده زبان‌های ویتیک است.
• چینی: برخی از جوامع قومی چینی در ویتنام ممکن است به لهجه‌ها یا زبان‌های چینی مختلف مانند کانتونی یا هوکین صحبت کنند.

اینها تنها چند نمونه هستند، و زبان‌های اقلیت بیشتری وجود دارد که توسط گروه‌های قومی مختلف در سرتاسر ویتنام صحبت می‌شود. تنوع زبانی در این کشور بازتابی از ملیله فرهنگی و قومی غنی آن است.

تاریخچه زبان ویتنامی

زبان مردم ویتنام به عنوان یکی از مهم‌ترین زبان‌های آسیای جنوب شرقی با تاریخچه جذاب و پیچیدگی‌های زبانی خود، نقشی محوری در هویت و فرهنگ مردم ویتنامی ایفا می‌کند. تکامل آن عمیقاً با تاریخ پیچیده ویتنام درهم‌آمیخته است که با تأثیرات نیروهای خارجی مختلف، سازگاری و نوآوری مشخص شده است. زبان ویتنامی از ریشه‌های باستانی خود تا پذیرش خط Quoc Ngu تکامل‌یافته است تا منعکس کننده شخصیت منحصر به فرد ویتنام باشد. تاریخ غنی آن مایه افتخار مردم ویتنام و نمادی از فرهنگ و میراث ماندگار آنها است.

ریشه‌های باستانی

خاستگاه زبان ویتنامی را می‌توان در خانواده زبان‌های اتریشایی جستجو کرد که شامل زبان‌هایی است که در مناطق همسایه مانند کامبوج و لائوس صحبت می‌شود. اشکال اولیه زبان مردم ویتنام احتمالاً بیش از دو هزار سال پیش توسط مردم بومی در منطقه دلتای رود سرخ در شمال ویتنام فعلی صحبت می‌شد. با این حال، جدول زمانی دقیق پیدایش این زبان همچنان موضوع بحث بین زبان‌شناسان است.

بیشتر بخوانید: هتل‌های ارزان هانوی را بشناسید

نفوذ چین

یکی از مهم‌ترین فصل‌های تاریخ زبان ویتنامی، مواجهه آن با فرهنگ و زبان چینی است. تسلط چین بر ویتنام برای بیش از هزار سال، از قرن دوم قبل از میلاد تا قرن دهم پس از میلاد، تأثیر عمیقی بر فرهنگ ویتنامی از جمله زبان مردم ویتنام گذاشت. در این دوره خط چینی که به حروف چینی یا حروف هان معروف است برای نوشتن در ویتنام پذیرفته شد.

در حالی که زبان مردم ویتنام در شکل گفتاری خود متمایز باقی ماند، تعداد قابل توجهی از واژه‌های امانت گرفته شده از زبان چینی را پذیرفت، واژگان آن را غنی کرد و منجر به درجه بالایی از واژگان چینی-ویتنامی شد. این دوره از نفوذ چین، پایه و اساس توسعه خط مدرن ویتنامی، معروف به چو نوم، را که ترکیبی از حروف چینی و عناصر بومی ویتنامی بود، گذاشت.

تولد چو نوم

خط چو نوم که در حدود قرن سیزدهم پدیدار شد، گامی مهم در توسعه زبان ویتنامی بود. این امکان بیان کلمات و ایده‌های ویتنامی را با خطی بومی‌تر فراهم می‌کرد، اگرچه همچنان تعداد قابل‌توجهی از حروف چینی را در خود جای می‌داد. این خط در حفظ فرهنگ و ادبیات ویتنامی بسیار مؤثر بود، زیرا امکان ضبط فولکلور، شعر و متون تاریخی سنتی ویتنامی را فراهم کرد.

ظهور اسکریپت Quoc Ngu

نقطه عطف مهم بعدی در تاریخ زبان ویتنامی ایجاد خط Quoc Ngu در قرن هفدهم بود . Quoc Ngu به معنای “زبان ملی” توسط یک مبلغ کاتولیک به نام Alexandre de Rhodes توسعه یافت. این بر اساس الفبای لاتین بود و برای نشان دادن صداهای متمایز زبان ویتنامی، از جمله شش لحن مختلف آن، اقتباس شد. این نوآوری زبان نوشتاری را دموکراتیزه کرد و آن را برای عموم مردم قابل‌دسترس‌تر کرد و اتکا به حروف چینی را کاهش داد.

ویتنامی مدرن

خط Quoc Ngu به تدریج در زبان مردم ویتنام مورد پذیرش قرار گرفت و در قرن بیستم به خط رسمی ویتنام تبدیل شد و نشان دهنده انحراف قابل توجهی از خط‌های تحت تأثیر چینی در گذشته بود. این تحول امکان سوادآموزی بیشتر و گسترش آموزش در سراسر کشور را فراهم کرد. امروزه، زبان ویتنامی به تکامل و انطباق خود ادامه می‌دهد و واژه‌های قرضی از زبان‌های دیگر و اصطلاحات مدرن را برای همگامی با زندگی و فناوری معاصر ترکیب می‌کند.

الفبای زبان ویتنامی

الفبای زبان ویتنامی که با نام Quoc Ngu شناخته می‌شود، خطی منحصر به فرد و ظریف است که نقش اصلی را در هویت و ارتباطات مردم ویتنامی ایفا می‌کند. این خط که در قرن هفدهم توسط مبلغ یسوعی فرانسوی الکساندر د رودس ساخته شد، برای نمایش صداها و لحن‌های متمایز زبان ویتنامی تکامل‌یافته است. در ادامه، ما به دنیای جذاب الفبای زبان ویتنامی می‌پردازیم و تاریخ، ساختار و اهمیت آن در فرهنگ ویتنامی را بررسی می‌کنیم.

بیشتر بخوانید: بهترین زمان سفر به ویتنام

خاستگاه و توسعه

قبل از ایجاد Quoc Ngu، نوشتار زبان مردم ویتنام به شدت بر حروف چینی (نویسه های هان) و خطی به نام Chu Nom متکی بود که ترکیبی از حروف چینی و عناصر بومی ویتنامی بود. این دسترسی محدود به سواد و مانع از استفاده گسترده از زبان نوشتاری در میان مردم بود.

الکساندر دو رودز، با الهام از کار تبلیغی خود در ویتنام، کار ایجاد خطی را آغاز کرد که قابل دسترس‌تر باشد و زبان ویتنامی را منعکس کند. او با استفاده از دانش خود از الفبای لاتین و تجزیه و تحلیل زبانی، اولین نسخه Quoc Ngu را در قرن هفدهم توسعه داد. این فیلمنامه دستاوردی اساسی در ایجاد دموکراتیک و قابل فهم تر کردن نوشتار زبان مردم ویتنام بود.

ساختار و خصوصیات

الفبای Quoc Ngu از ۲۹ حرف شامل هم صداها و هم حروف صدادار تشکیل شده است. از چپ به راست نوشته شده است و به طور قابل توجهی متفاوت از خط چینی و چو نوم است. هر حرف برای نشان دادن صداهای خاص در زبان ویتنامی طراحی شده است، از جمله شش صدای متمایز که برای انتقال دقیق معنی بسیار مهم هستند. حروف را می‌توان بیشتر با هم ترکیب کرد تا صداهای پیچیده تری را نشان دهد، و اطمینان حاصل شود که اسکریپت می‌تواند تفاوت های ظریف ویتنامی گفتاری را به تصویر بکشد.

اهمیت فرهنگی

الفبای زبان ویتنامی صرفاً یک سیستم نوشتاری نیست. نماد هویت فرهنگی و غرور ملی است. Quoc Ngu آموزش و پرورش را دموکراتیک کرد و اجازه داد ادبیات و تاریخ ویتنامی حفظ شود. این به مردم ویتنام قدرت داد تا افکار، عواطف و ایده‌های خود را به صورت نوشتاری بیان کنند و حس وحدت و هویت را تقویت کنند.

علاوه بر این، Quoc Ngu نقش مهمی در مبارزه ویتنام برای استقلال و احیای فرهنگی آن داشت. در دوران استعمار فرانسه به ابزاری برای انتشار افکار ناسیونالیستی و مقاومت در برابر حاکمیت خارجی تبدیل شد. امروزه به عنوان نمادی از انعطاف‌پذیری و تمایز فرهنگی ویتنامی‌ها عمل می‌کند. الفبای زبان ویتنامی، Quoc Ngu، گواهی بر قدرت زبان در شکل دادن و تعریف هویت یک ملت است. توسعه آن از یک خط محدود با حروف چینی به یک سیستم نوشتاری مدرن، در دسترس و ظریف نشان دهنده انعطاف‌پذیری و نبوغ مردم ویتنامی است.

الفبای زبان ویتنامی از ۲۹ حرف تشکیل شده است

الفبای زبان ویتنامی، معروف به “Quốc ngữ” یا خط زبان ملی، یک سیستم نوشتاری مبتنی بر لاتین است که برای نوشتن زبان ویتنامی استفاده می‌شود. در قرن هفدهم توسعه یافت و بعداً در دوره استعمار فرانسه به شکل فعلی تغییر یافت. الفبای زبان ویتنامی از ۲۹ حرف شامل ۲۲ صامت و ۷ مصوت تشکیل شده است. این الفبای کامل ویتنامی است:

صامت‌ها:

• C
• D
• Đ
• G
• H
• K
• L
• M
• N
• P
• Q
• R
• S
• T
• V
• X

حروف صدادار:

• A
• Ă
• Â
• E
• Ê
• I
• O
• Ô
• Ơ
• U
• Ư
• Y

علاوه بر این حروف اصلی، ویتنامی برای نشان دادن لحن‌ها و تلفظ‌ها از دیاکریتیک استفاده می‌کند. شش تن در ویتنامی با نشانه‌های مختلفی که در بالا یا پایین حروف صدادار قرار می‌گیرند مشخص می‌شوند:

• لحن سطح (ngang): بدون نشانه (مثلاً ma – شبح)
• لحن افزایشی (sắc): لهجه تند (به عنوان مثال، má – مادر)
• لحن سقوط (huyền): لهجه شدید (به عنوان مثال، mà – اما)
• لحن در حال افزایش (hỏi): قلاب بالا (به عنوان مثال، mả – مقبره)
• لحن بالارونده (ngã): مد (به عنوان مثال، mã – اسب)
• تن سطح متوسط ​​ (nặng): نقطه زیر (به عنوان مثال، mạ – نهال برنج)

این علائم لحن در ویتنامی بسیار مهم هستند زیرا تغییر لحن یک کلمه می‌تواند معنای آن را تغییر دهد. دنباله یکسانی از صامت‌ها و مصوت‌ها با تن‌های مختلف می‌تواند کلمات کاملاً متفاوتی را نشان دهد. بنابراین، تلفظ دقیق صداها برای درک و صحبت صحیح ویتنامی ضروری است.

سخن پایانی

زبان مردم ویتنام، ویتنامی است که اکثریت جمعیت این کشور به آن صحبت می‌کنند. این زبان یکی از خانواده زبان‌های اتریشی است که محل زندگی زبان‌هایی مانند خمر (که در کامبوج صحبت می‌شود) و مون (که در میانمار و تایلند صحبت می‌شود) است. ویتنامی یک زبان منحصر به فرد و جذاب با ویژگی‌های متمایز خود، از جمله لحن‌ها و خط مبتنی بر لاتین است. زبان مردم ویتنام نقش اساسی در فرهنگ و هویت مردم ویتنامی ایفا می‌کند. الفبای زبان ویتنامی، معروف به “Quốc ngữ” از ۲۹ حرف تشکیل شده است.