معرفی فرهنگ ژاپن

ژاپن کشوری غنی از تاریخ، سنت و میراث فرهنگی منحصر به فرد است که مردم را از سراسر جهان مجذوب خود کرده. فرهنگ این کشور  از مناظر خیره کننده گرفته تا آداب و رسوم جذابش، گنجینه‌ای از شگفتی هاست که منتظر کشف هستند. این سرزمین در سرتاسر جهان به عنوان کشوری که دارای ترکیب سنت و مدرنیته است، شهرت دارد؛ از یک سو غرق در سنت‌هاست و از سوی دیگر، مدام در حال تغییر و توسعه فناوری است.

اگر می‌خواهید بدانید فرهنگ مردم ژاپن چگونه است؟ در این بلاگ، به جنبه‌های مختلف فرهنگ ژاپن، از فرهنگ غذایی گرفته تا جشن‌ها ، هنر و ادبیات، فرهنگ کاری و آداب و رسوم آن خواهیم پرداخت.

برخی از سنت‌های جالبی که شمارا شگفت‌زده می‌کند:

• درآوردن کفش هنگام ورود به خانه
• یک تعظیم نادرست می‌تواند معاملات تجاری را به‌هم بزند
• عدم دست دادن و در آغوش گرفتن هنگام ملاقات با عزیزان
• تعظیم ۴۵ درجه برای نشان دادن احترام
• هورت کشیدن در هنگام نودل خوردن
• شستن نمادین دست‌ها هنگام ورود به معابد
• تزئین سالانه خانه با عروسک در روز دختر و با مجسمه سامورایی در روز پسر
• حمام کردن در شب به جای صبح
• نخوردن چیزی در حین راه رفتن و در قطار
• صحبت نکردن با تلفن در قطار
• ننوشتن نام کسی با جوهر قرمز
• ندادن گلهای داوودی سفید یا زرد به فرد بیمار (این عمل یادآور تشییع جنازه است)
• غذا ندادن به کسی با چاپستیک (این عمل یادآور مراسم خاکسپاری است)

نقش تعظیم و احترام در فرهنگ ژاپن

از سنین بسیار پایین، به کودکان ژاپنی آموزش داده می‌شود که چگونه در حضور بزرگان رفتار کنند و به خانواده و حتی غریبه‌ها احترام بگذارند. سپس هنگامی که نوجوان می‌شوند زبان KEIGO را می‌آموزند که یک جنبه حیاتی در زبان ژاپنی است؛ کیگو اشکال مختلفی از سخنان محترمانه و رسمی را در بر می‌گیرد و بدین ترتیب نوجوانان ژاپنی روش جدید صحبت کردن را در کلاس‌ها آموزش می‌بینند. اما تعلیمات این‌جا تمام نمی‌شود! بلکه تا دوران بزرگسالی نیز ادامه می‌یابد؛ به طور مثال دانستن نحوه صحیح تعظیم یکی از ویژگی‌های تعیین کننده بزرگسالی محسوب می‌شود.

پیامی که مردم ژاپن می‌خواهند با این تعظیم به هم برسانند این است: من بالاتر از شما نیستم و به شما احترام می گذارم. در واقع ژاپنی‌ها بسته به موقعیت، با یک سرخم کردن یا یک تعظیم ۴۵ درجه‌ای به هم احترام می‌گذارند و هرچه این تعظیم طولانی‌تر و با درجه بیش‌تری خم شوند، به معنای احترام هرچه زیادتر است. این رسم چنان در فرهنگ کشور ریشه دوانده که مردم اغلب هنگام صحبت با تلفن نیز ناخوداگاه تعظیم می‌کنند!

موقعیت‌هایی که مردم در آن تعظیم می‌کنند:

• سلام کردن
• خداحافظی کردن
• در شروع یا پایان یک جلسه، کلاس یا مراسم
• ابراز قدردانی (سپاسگزاری)
• عذرخواهی
• تبریک گفتن
• درخواست چیزی داشتن
• پرستش کسی یا چیزی
• برای ابراز همدردی
• برای شروع یک مراسم رسمی

نمادهای فرهنگی در آشپزی ژاپن

آشپزی ژاپن در سراسر جهان به رسمیت شناخته شده و جنبه مهمی از فرهنگ این کشور را نشان می‌دهد. غذاهای ژاپنی به دلیل استفاده از مواد تازه و طبیعی معروف‌ و برای افرادی که عاشق سوشی و رامن و غذاهای چاشنی‌دار هستند، بهشت خوراکی محسوب می‌شود. به همین دلیل بسیاری از شهرهای این کشور با تخصص خود در پخت انواع شیرینی، ماهی، رشته فرنگی، جلبک دریایی یا توفو و غیره شناخته می‌شوند. علاقه ژاپنی‌ها به غذا درحدی است که در هر زمان از شبانه روز که تلوزیون را روشن کنید بدون شک می‌توانید یک برنامه در مورد غذا تماشا کنید.

در یک کلام می‌توان گفت که آشپزی در ژاپن یک هنر است!

یکی دیگر از ویژگی‌های غذای ژاپنی این است که با توجه به چهارفصل بودن کشور، هر فصل آغازی برای پخت غذای متناسب با آن است. با سفر در فصل‌های مختلف متوجه می‌شوید که منوی رستوران‌ها تغییر می‌کنند.

از جمله غذاهای ژاپنی:

• رامن (نودل در آب گوشت)
• تمپورا (ماهی یا سبزیجات سرخ شده)
• BBQ (پشت میزی با یک توری زغالی می‌نشینید و سرو انواع گوشت‌ها و سبزیجات به صورت خام انجام می‌شود تا امکان پختشان را به صورت دلخواه داشته باشید.)
• تریاکی ( گوشت گاو/مرغ/ماهی مرینت شده با سس تری یاکی یک بشقاب داغ)
• سوکیاکی (برش‌های نازک گوشت گاو، لوبیا و سبزیجات پخته شده در سس سویا و آغشته شده به تخم مرغ)
• تاکویاکی (تکه های کوچک اختاپوس پخته شده در کوفته مانند خمیر نان)
• سوشی تازه نیز محبوب ترین غذا در سرتاسر ژاپن است که در دهه ۱۸۰۰ فست فود ارزانی برای کارگران بود!

غذای اصلی در ژاپن برنج است و نه نان! حتی در گذشته، حقوق سامورایی‌ها با برنج پرداخته می‌شد. مردم ژاپن معتقدند برنج به دلیل این‌که کربوهیدرات بیش‌تری نسبت به گندم دارد، بنابراین ازآن سالم‌تر است. اگر بخواهیم از غذای معمول یک فرد ژاپنی بگوییم، صبحانه شامل ماهی سرخ شده و سوپ میسو و ناهار شامل نودل رامن یا کاسه برنج با گوشت سرخ شده است. هر عضوی از یک خانواده‌ی ژاپنی مجموعه چاپستیک‌های مخصوص به خود را دارد که چاپستیک غذاخوری هستند. یک نوع دیگر آن، چاپستیک‌های مخصوص پخت و پز و برای آماده سازی موادغذایی است.

غذاهای ژاپنی که با نام واشوکو شناخته می‌شوند ریشه در احترام مردم ژاپن به طبیعت دارند و در واقع یک فرهنگ غذایی سنتی است که معنای عمیقی را در بر می‌گیرد. هم‌چنین واشوکوها غذاهای غربی‌ای هستند که به صورت ژاپنی درآمده‌اند.

چهار ویژگی کلیدی آشپزی واشوکو:

• استفاده از ترکیبات متنوع، تازه و طعم‌های طبیعی آن‌ها
• رژیم غذایی سالم و تعادل تغذیه‌ای
• نمایش زیبایی‌های طبیعت و تغییرات فصلی با ظروف و تزئینات غذاها
• آمیختگی غذاها با سنت و جشن‌های سالانه

یک نکته‌ی جالب در مورد فرهنگ غذایی ژاپن این است که تا قرن نوزدهم، به ندرت گوشت می‌خوردند زیرا که یکی از دین‌های پرطرفدار در ژاپن بودیسم می‌باشد و در آیین آن، خوردن حیوانات و حتی لبنیات نیز ممنوع است.

چند مورد از غذاهای مناسبتی ژاپن:

• موچی: این شیرینی نمادی از دریافت قدرت از روح خداست.
• برنج قرمز یا «سکیحان»: این غذا با مخلوط کردن لوبیا قرمز با برنج چسبناک و بخارپز درست می‌شود، اعتقاد بر این است که به دلیل قدرت رنگ قرمز، خوردن این غذا روحیه بد را دفع می‌کند.
• Okuizome: یک وعده غذایی است که به مناسبت صدمین روز به دنیا آمدن کودک تهیه می‌شود.
• Osechi Ryori: یک وعده غذایی برای جشن شروع سال است.

صحبت در مورد فرهنگ غذایی ژاپن را پینشهاد دو رستوران به انتها می‌رسانیم:

• یکی از شناخته شده‌ترین غذاهای منطقه‌ی Okonomimura نوعی پنکیک خوش طعم است که در هیروشیما و اوزاکا معروف است. سفر به هیروشیما بدون بازدید از این منطقه کامل نمی‌شود.
• اگر می‌خواهید به یک رستوران نسبتا اقتصادی بروید و طیف گسترده‌ای از غذاهارا امتحان کنید، بهترین مکان برای رفتن، ایزاکایا (میخانه ژاپنی) است؛ در این‌جا با قیمت تعیین شده به مدت یک یا دو ساعت می‌توانید هر چقدر که دوست دارید بخورید یا بنوشید.

بیشتر بخوانید:

غذاهای خیابانی ژاپنی

مناسبت‌های مهم و جشن‌های سنتی ژاپن

تعداد فستیوال‌های ژاپن نسبت به سایر کشورها بیش‌تر است زیرا که ادیان غالب ژاپنی آیین زیادی در مورد زمان برداشت و تغییرات فصلی دارند و اگر به تقویم ژاپنی نگاه کنید، متوجه خواهید شد که تقریباً هر ماه یک جشن بزرگ برگزار می‌شود و هر یک از ۴۷ استان ژاپن جشن‌های متفاوتی دارند . معروف‌ترین این جشن‌های ژاپنی:

• جشن گیون: تاریخچه‌ی این جشن درکیوتو به دهه ۸۰۰ بازمی‌گردد؛ زمانی که یک اپیدمی شبیه به کرونا وجود داشت. امروزه این مراسم با هدف پاکسازی روح انسان‌ها و محیط شهر از خباثت و بیماری‌ها برگزار می‌گردد.
• جشنواره آوا اودوری: بزرگترین جشنواره رقص در ژاپن است و هر سال بیش از ۱٫۳ میلیون گردشگر را جذب می‌کند. این جشنواره در هفته‌ای برگزار می‌شود که ژاپنی‌ها معتقداند ارواح متوفی از این جهان دیدن می‌کنند.
• شوگاتسو: ، جشن سال نو ژاپنی است که در ۱ ژانویه برگزار می‌شود. جشن سال نو با خوردن انواع غذاهای سنتی ژاپنی برگزار می‌شود.
• جشن پرتاب لوبیا: این جشن امروزه به یک رویداد تلوزیونی تبدیل شده و نحوه‌ی برپایی آن بدین صورت است که خانواده‌ها لوبیا (معمولاً سویا) را طی مراسمی به سمت شیطان پرتاب می‌کنند تا ارواح شیطانی را که بعداً ممکن است اوضاع را بهم بریزند، از خود دور سازند. نقش این شیطان را یکی از اعضای خانواده که ماسک به چهره دارد بازی می‌کند و با سرازیر شدن لوبیاها به سمتش، از در خانه خارج و به‌طور نمادین در بر روی ارواح شیطانی بسته می‌شود.
• جشن شکوفه‌های گیلاس: یک سنت باستانی است که می‌توان در ۲ کلمه آن را خلاصه کرد: مشاهده گل. چه چیزی می تواند لذت بخش تر از نشستن زیر شکوفه های زیبا با غذا و نوشیدنی باشد؟ این کاری است که هر ساله ژاپنی‌ها در فصل روییدن شکوفه‌های گیلاس انجام می‌دهند. مراسم چای، آهنگ‌های محلی و رقص‌های سنتی به جذابیت این مراسم می‌افزاید.
• مراسم چای: تهیه و نوشیدن چای ماچا به صورت تشریفاتی با استفاده از ظروف سنتی است. هدف از مراسم چای ژاپنی ایجاد پیوند بین میزبان و مهمان و همچنین کسب آرامش درونی در زندگی پرمشغله روزمره است. در این مراسم شرکت کنندگان به تمرین سکوت و احترام می‌پردازند.
• اوبون ( بون): یک جشن سه روزه برای ارواح نیاکان است که به خانه می‌آیند؛ در این تاریخ مردم از زیارتگاه‌ها، معابد و قبرهای خانوادگی بازدید کرده و جلوی خانه‌ها آتش روشن می‌کنند؛ هم‌چنین از فانوس‌ها برای هدایت ارواح استفاده می‌کنند. در واقع اوبون برای شاد نگه داشتن روح در زندگی پس از مرگ است.
• Momo no Sekku:زمانی اتفاق می افتد که درختان هلو در حال شکوفه هستند. در این رویداد، مردم آرزو می کنند که دختران سالم رشد کنند.

تاثیر فرهنگ بر هنر و ادبیات ژاپن

فرهنگ ژاپنی با صنایع دستی سنتی غنی شده است؛ اشکال هنری مانند اوریگامی (تا کردن کاغذ)، ایکبانا (گل آرایی) و بونسای(کشت درخت مینیاتوری) حس زیبایی شناختی ژاپنی و توجه به جزئیات را به نمایش می‌گذارد. هم‌چنین انیمه (انیمیشن ژاپنی) و مانگا (کمیک های ژاپنی) از هنرهای ژاپنی هستند که نقش پیشگامی در گسترش فرهنگ این سرزمین در سراسر جهان داشته‌اند.

وقتی سخن از ادبیات ژاپن به میان می‌آید، ۲ اثر ادبی معروف ژاپنی در ذهن نقش می‌بندد که عبارتند از «داستان جنجی» و «هایکو». داستان جنجی رمانی است که در قرن یازدهم نوشته شده و گاهی به آن اولین رمان جهان می‌گویند. این داستان در مورد شاهزاده‌ای است که از خانواده امپراتوری بیرون رانده شد و روابط عاشقانه‌ای بین مردم عادی داشت. یکی از نویسندگان معروف ژاپنی نیز هاروکی موراکامی نام دارد که رمان‌هایش بر اساس شخصیت‌های عجیب و غریب و لحظات پوچ زندگی به شهرت رسید. سبک او غربی در نظر گرفته می‌شود، اما رمان‌های او هنوز زندگی روزمره در ژاپن را منعکس می‌کند.

فولکلور و داستان‌های عامیانه ژاپنی به شدت تحت تاثیر فرهنگ چینی و هنجارهای جمعی جزایر منزوی ژاپنی هستند و سعی در آموزش اهمیت صبر، صداقت و سخت کوشی دارند؛ این داستان‌ها معمولاً شامل: پدربزرگ و مادربزرگ پیر/ یک پسر کوچولوی قوی/ یک دختر کوچک زیبا که به یک شاهزاده خانم بزرگ می شود/ شیطان و سامورایی‌ها هستند. سامورایی ها معمولا با قهرمان داستان همکاری می‌کنند. این اتفاقات معمولا در جنگل رخ می‌دهند و در انتهای داستان معلوم می‌شود که حیوان داستان، انسان یا موجودی با قدرت‌های ماوراء طبیعی است.

مشهورترین داستان کودکان شاید موموتارو (پسر هلو) باشد؛ پیرزنی پسر کوچکی را درون دانه هلو پیدا می‌کند و او را با کوفته‌هایی که می‌پزد بزرگ می‌کند. پسرک قصه به جزیره شیاطین می‌رود و گنجینه‌های دزدیده شده توسط شیاطین را پس می‌گیرد. او در طول مبارزه با ۳ حیوان همکاری می‌کند: یک میمون، یک سگ و یک پرنده.

چگونگی تلفیق فرهنگ سنتی با نوآوری‌های مدرن ژاپن

یکی از بارزترین ویژگی‌های فرهنگ ژاپنی توانایی آن در ترکیب ارزش‌های سنتی و مدرن در جنبه‌های مختلف است. جامعه ژاپن به ارزش های سنتی مانند احترام، انضباط و وفاداری اهمیت زیادی می‌دهد و در عین حال به عنوان کشوری پیشرو در پیشرفت‌های تکنولوژیکی شناخته می‌شود. در نتیجه می توان شاهد تضاد شگفت انگیزی بین معابد سنتی و آسمان خراش‌های مدرن در ژاپن بود.

با این‌که سبک زندگی ژاپن اخیراً غربی شده است، مردم ژاپن هر کاری که ممکن است برای حفظ میراث فرهنگی خود، با انجام مراسم چای، پوشیدن کیمونو و مطالعه هنرهای سنتی و صنایع دستی از دوران کودکی انجام می‌دهند. این رابطه بین گذشته و آینده به یکی از ویژگی‌های شناخته شده‌ی فرهنگ و جامعه ژاپن تبدیل شده است. 

یکی از دلایل موفقیت این کشور در ترکیب سنت و مدرنیته را می‌توان این‌گونه توضیح داد: ژاپن چرخه‌ای از جذب گزینشی ارزش‌های خارجی و سپس انطباق آنها با الگوهای بومی را دنبال کرده است؛ و این‌گونه اجازه نداد که تاثیرات بیرونی، حس اصلی ژاپنی بودن را تحت تاثیر قرار دهد.

عادات کاری و تعادل زندگی در ژاپن

ژاپن کشوری منحصر به فرد و جذاب با میراث فرهنگی غنی است، اما به دلیل فرهنگ کاری متمایز خود نیز شناخته می‌شود. درک برخی از جنبه‌های فرهنگ کار ژاپنی ممکن است برای خارجی‌ها دشوار بوده و برخی از آن‌ها ممکن است عجیب یا غیرعادی به نظر برسند.

ده مورد از عجیب ترین شیوه های فرهنگ کاری ژاپنی:

• مرگ بر اثر کار زیاد

در ژاپن، کار بیش از حد یک مسئله واقعی است و اصطلاح “کاروشی” به مرگ ناشی از کار بیش از حد گفته می‌شود. این پدیده به قدری رایج است که توسط دولت به عنوان یک علت قانونی مرگ شناخته شده. کارگران ژاپنی اغلب ساعت‌های طولانی کار می‌کنند و برخی حتی در دفاتر خود می‌خوابند.

• ورزش صبحگاهی

بسیاری از شرکت‌های ژاپنی روز خود را با یک برنامه ورزشی صبح‌گاهی آغاز می‌کنند و کارمندان دور هم جمع می‌شوند تا تمرینات کششی و هوازی را برای سلامت و تندرستی انجام دهند.

• جلسات نوشیدن بیش از حد

پس از یک روز طولانی در محل کار، از کارمندان ژاپنی بعید نیست که در مهمانی‌های نوشیدن با همکاران خود شرکت کنند. این مهمانی‌ها می‌توانند ساعت‌ها ادامه داشته باشند و به عنوان راهی برای ایجاد روابط قوی‌تر در شرکت تلقی شوند.

• فرهنگ تعظیم

تعظیم بخشی ضروری از آداب معاشرت ژاپنی است و در محل کار نیز واجب است. کارگران ژاپنی اغلب به نشانه احترام به مافوق خود تعظیم می‌کنند و عمق و مدت تعظیم می‌تواند معنای زیادی را منتقل کند.

•  لباس فرم

یونیفرم در فرهنگ کار ژاپنی رایج است؛ بسیاری از شرکت ها برای ترویج حس وحدت و برابری، از کارکنان خود می‌خواهند که لباس فرم بپوشند.

• فرهنگ عذرخواهی

عذرخواهی بخشی ضروری از فرهنگ ژاپنی است و در محل کار رایج است. کارگران ژاپنی ممکن است برای چیزهایی که لزوماً تقصیر آنها نیست، به عنوان راهی برای نشان دادن تواضع و احترام عذرخواهی کنند.

• اعتیاد به کار

در ژاپن، ساعات طولانی کار به عنوان نشانه‌ای از فداکاری و تعهد به شرکت تلقی می‌شود. کارگران ژاپنی اغلب جان خود را فدای کار می‌کنند و حتی ممکن است انتظار داشته باشند که بدون دستمزد اضافی بیشتر کار کنند.

• سلسله مراتب و ارشدیت

سلسله مراتب و ارشدیت در فرهنگ کاری ژاپن به حدی ضروری است که از کارمندان انتظار می‌رود دستورات مافوق خود را بدون هیچ گونه سوالی اجرا کنند

• فرهنگ هدیه دادن

هدیه دادن بخشی ضروری از فرهنگ ژاپنی است و در محل کار نیز رواج دارد و ممکن است به منظور ایجاد روابط قوی‌تر و نشان دادن قدردانی، هدایایی بین کارمندان و مافوق‌ها رد و بدل شود.

برخی از اعمال ممکن است عجیب یا غیرعادی به نظر برسند، اما عمیقاً در جامعه ژاپن ریشه دارند و هدف خاصی را دنبال می کنند. درک و احترام به این شیوه ها برای ایجاد روابط تجاری موفق در ژاپن ضروری است.

معنی و اهمیت کیمونو و سایر لباس‌های سنتی

اگر می‌خواهید مد سنتی ژاپنی را تجربه کنید، لباس یوکاتا (کیمونوی تابستانی) بپوشید و در فصل بهار زیر شکوفه‌های گیلاس قدم بزنید.

کیمونو در ابتدا توسط افراد عادی و هم‌چنین به عنوان لباس زیر توسط اشراف پوشیده می‌شد اما از قرن شانزدهم به لباس اصلی برای همه طبقات تبدیل شد؛ در همان دوره نیز می‌شد نشانه‌های موقعیت اجتماعی و هویت شخصی را از طریق طرح و رنگ و جنس لباس فهمید. به‌طور معمول پارچه این لباس از ابریشم ساخته می‌شود و هر نقشی روی آن معنایی دارد؛ به طور مثال: درختان کاج نشان دهنده سال جدید و گل داودی نشان دهنده خانواده امپراتوری است. این نقوش با توجه به فصل‌ها و حتی مناسبت‌هایی مثل عروسی‌ها و جشن‌ها تغییر می‌کنند. کیمونوی تابستانی “یوکاتا” و کیمونوی عروسی “وچیکاکه” نامیده می‌شوند.

کیمونوها معمولاً آستین‌های بلندی دارند تا باد از آن عبور و بدن را خنک کند. این نوع خاص از دوخت لباس، بر اساس آب و هوای ژاپن طراحی شده است. هم‌چنین ویژگی مهم دیگر ، قد لباس است که آن را مناسب فرهنگی که بسیاری از فعالیت هایش به صورت نشسته است، می‌کند.

 چند نکته جالب در مورد طرح و رنگ کیمونوها:

• کودکان، کیمونویی با رنگ‌های روشن و طرح های گل می‌پوشند، درحالی که برای سالمندان کیمونوهایی با نقوش ساده مرسوم است.
• رنگ‌ها معانی استعاری و فرهنگی زیادی دارند. به طور مثال ژاپنی‌ها معتقدند که هرگونه خاصیت دارویی به پارچه رنگی منتقل می‌شود. به عنوان مثال، آبی از نیل گرفته شده که برای درمان نیش حیوانات مورد استفاده است؛ بنابراین تصور بر این است که پوشیدن پارچه آبی به عنوان دافع مارها و حشرات عمل می‌کند.
• مفهوم پنج عنصر در قرن ششم به رنگ‌ها بعد کیهانی بخشید. آتش، آب، خاک، چوب و فلز با جهت‌ها، فصول، فضائل و رنگ‌های خاصی مرتبط هستند. به عنوان مثال، سیاه، مربوط به آب، شمال، زمستان و خرد است.
• رنگ‌ها دارای اهمیت شاعرانه قوی هستند. به عنوان مثال بنفش استعاره ای از عشق بی پایان است زیرا گیاهی که برای تولید این رنگ استفاده می‌شود دارای ریشه‌های بسیار بلند است.

امروزه ژاپنی‌ها در محل کار و مدرسه لباس‌های غربی می‌پوشند اما کیمونو را برای مناسبت‌ها و مراسم اجتماعی ترجیح می‌دهند.این لباس  هنوز هم نمادی ماندگار از فرهنگ سنتی ژاپن است.

چند مورد از خرافات‌های ژاپنی:

شکستن شانه بدشانسی می‌آورد.
در زبان ژاپنی عدد ۴ به قدری بدیمن است که با “مرگ” یکسان پنداشته می‌شود، بنابراین بسیاری از ساختمان‌ها طبقه ۴ ندارند (طبقه ۴ به سادگی طبقه ۵ نامیده می‌شود).
در ژاپن مردم شب‌ها سوت نمی‌زنند زیرا ممکن است مارها را بیرون بیاورد.

دیدن عنکبوت در صبح باعث خوشبختی می‌شود.

اگر صدای کلاغ را بشنوید بدشانسی می‌آوردید.

اگر بعد از غذا استراحت کنید ممکن است خوک شوید.

کوتاه کردن ناخن‌ها در شب باعث نفرین خانواده شما می‌شود.
خوابیدن رو به شمال بدشانسی می‌آورد.

سخن پایانی:

اگر به فرهنگ ژاپنی علاقه دارید، می توانید با رزرو تور ژاپن و سفر به این کشور با پوشیدن لباس سنتی ژاپن، در یکی از مسیرهای قدیمی کشور قدم بزنید؛ سپس به یکی از رستوان‌های سنتی رفته و انعکاس فرهنگ ژاپنی را حتی در غذاها ببینید. همانطور که به این جزیره زیبا سفر می کنید، می‌توانید از چهار فصل متمایز آن لذت ببرید. این فصول از شکوفه‌های صورتی گیلاس در بهار و طبیعت سرسبز در تابستان گرفته تا نسیم‌های خنک در پاییز و شب‌های آرام برفی در زمستان را شامل می‌شود.

سوالات متداول